Κανένας πόλεμος δε γίνεται για καλό σκοπό. Κάθε πόλεμος γίνεται για καθαρά οικονομικούς σκοπούς. Πίσω από κάθε πόλεμο κρύβεται μια μεγάλη και ισχυρή δύναμη. Οι εταιρίες κατασκευής όπλων παράγουν όπλα και πρέπει να τα πουλήσουν ώστε να βγάλουν λεφτά. Πώς θα γίνει αυτό αν δε γίνει πόλεμος; Όταν γίνεται πόλεμος χρειάζονται όπλα τα οποία τα αγοράζουν απ’ τους κατασκευαστές και αυτοί απλά βγάζουν λεφτά. Οπότε πρέπει που και πού να γίνεται και κανένας πόλεμος για να βγάζουν λεφτά και κάποιοι άνθρωποι!
Σε κάθε πόλεμο αυτός που τον ξεκινά δεν λέει τα πραγματικά αίτια για τα οποία γίνεται ο πόλεμος, αλλά βρίσκει άλλες αφορμές και δικαιολογίες που μπορεί να γίνουν πιστευτές. Και πάντα υποστηρίζει ότι αυτός ο πόλεμος γίνεται για το καλό όλων αλλά δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία αυταπάτη. Κάποιοι, οι λιγότεροι, πιστεύουν το κόλπο γιατί τους συμφέρει, όπως όταν είσαι στην έρημο σε συμφέρει να βλέπεις οάσεις. Κάποιοι άλλοι όμως, που είναι και οι περισσότεροι, δεν το πιστεύουν και δε θέλουν να γίνει ο πόλεμος. Τότε αρχίζει ένας άλλος πόλεμος που λέγεται διαμάχη για το αν θα γίνει ο πόλεμος.
Από το 1961 ως το 1973 πάνω από 58.000 Αμερικανοί σκοτώθηκαν στο Βιετνάμ. Ο πόλεμος δίχασε τις ΗΠΑ, προκαλώντας μαγικές αντιπολεμικές διαμαρτυρίες. Οι Βιετκόνγκ και οι Βιετναμέζοι με αρχηγό το Χο Τσι Μίνχ, μάχονταν για να ενώσουν το Βιετνάμ υπό την ηγεσία τους. Το 1975 νίκησαν τους Νοτιοβιετναμέζους και κυριάρχησαν σε όλο το Βιετνάμ.
Από τα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι έκαναν πολέμους για καλύτερες συνθήκες, για να έχουν περισσότερα προνόμια. Ακόμα και στις ημέρες μας που οι καταστάσεις είναι καλύτερες. Η αντίστροφη μέτρηση για ένα νέο πόλεμο άρχισε πριν κάποιες εβδομάδες. Είναι ο πόλεμος στο Ιράκ. Και μόνο που ακούς τη λέξη «πόλεμος» σε πιάνει ρίγος και δε σε νοιάζει το που και το γιατί. Οι Αμερικανοί και οι Ιρακινοί παρατάχτηκαν στο πεδίο μάχης.